"نخست امور نخست را قرار دهید"

مردمان مؤثر به جای مدیریت زمان به مدیریت خویشتن می پردازند.

به جای واکنش نشان دادن به مسایل اضطراری، و به جای اینکه به ضخامت امور نازک بپردازند، یا گرفتار امور بی اهمیت شوند، به الویتها و  ارجحیت های خود توجه می کنند. یعنی امور نخست را نخست قرار می دهند.

در واقع عادت 3 به تحقق در آوردن  عادت 2 است. می توان عادت 2 را آفرینش ذهنی و عادت 3 را آفرینش عینی و فیزیکی خواند.

گوته می گوید: " اموری که بیشترین اهمیت را دارند، نباید قربانی اموری شوند که کمترین اهمیت را دارند." بنابراین خود را تشخیص و سازمان بدهید و اجرا کنید.

انسان دارای چهار موهبت خودآگاهی، تخیل، شعور و اراده آزاد است. اراده آزاد یکی از موهبتهای حیرت انگیز بشر است.

مدیریت مؤثر یعنی نخست امور نخست را قرار دهید. رهبری تعیین می کند که "امور نخست" کدامند. مدیریت، امور نخست را به صورت روزبه روز و لحظه به لحظه تنظیم می کند و به اجرا در می آورد.

افرادی که به طرزی مؤثر مدیریت خویشتن را در پیش می گیرند پیرو ژرفترین ارزشهایی هستند که خود انتخاب کرده اند. و این اراده و تمامیت  وجود و تعهد و توانایی را دارند که احساسها و حالات خود را تابع آن ارزش ها و معیارها سازند.

اگر به مسئله مدیریت زمان توجه کنیم می بینیم که اساسا وقت خود را صرف دو دسته از امور می کنیم. امور مهم و امور اضطراری.

امور اضطراری نیاز به توجه فوری و بی درنگ دارند. تلفنی که زنگ می زند مسئله یی اضطراری است. امور اضطراری غالبا مریی و ملموس اند. زیرا به ما فشار می آورند و اقدام فوری می طلبند. معمولا اموری مورد علاقه دیگرانند. درست جلوی ما قرار دارند و اغلب اوقات انجام دادن این امور خوشایند و آسان است اگرچه جزو امور مهم نیستند.

حال آنکه امور مهم به نتایج مورد نظر ما ارتباط دارند. به این مفهوم که اگر مسئله ای مهم باشد، به رسالت و ارزشها و مهمترین هدفهایتان کمک می کند.

ما نسبت به امور اضطراری واکنش نشان می دهیم حال آنکه  امور مهم چون اضطراری نیستند نیاز به ابتکار عمل و عامل بودن افزونتری دارند. اگر به پرورش عادت های اول و دوم نپرداخته باشیم، به سادگی در دام امور اضطراری خواهیم افتاد و از امور مهم باز می مانیم.

در حقیقت 4 دسته اصلی از فعالیت ها در مدیریت زمان ما وجود دارند:

1.       امور مهم و اضطراری

2.       امور مهم و غیر اضطراری

3.       امور بی اهمیت و اضطراری

4.       امور بی اهمیت و غیر اضطراری

گروه دوم در واقع دسته ای از فعالیت ها هستند که مردمان مؤثر بیشترین وقت خود را صرف آن می کنند. فعالیت های این گروه به اهداف و رسالت ارتباط می یابند.

اقدامات گروه اول معمولا بحران ها و مشکلات را تشکیل می دهند و باید بی درنگ به آنها بپردازیم. چراکه هم مهم هستند و هم اضطراری. دسته سوم اضطراری هستند ولی اهمیتی در پیشبرد رسالت و اهداف برنامه ریزی شده ندارند. هرچند برای دیگران مهم باشند.

و در نهایت امور دسته چهارم آمیزه ای از همه فعالیت هایی است که نه مهم هستند و نه اضطراری. مجموعه اموری که فقط اتلاف وقت محسوب می گردد. کارهایی که تمام روز را به آنها می پردازیم اما در پایان روز به نظر می رسد که هیچ کاری انجام نداده ایم.

چنانچه به اعمال و فعالیت هایی بیاندیشیم که انجام مداوم و درست آن زندگی شخصی و یا حرفه ای ما را با تحول مواجه می کند، در می یابیم که تماما در دسته دوم قرار می گیرند. این هفت عادت نیز در همین دسته قرار می گیرند. مردمان مؤثر خود را از فعالیت های دسته سوم و چهارم بر حذر می دارند. زیرا در هر حال مهم نیستند. با بی توجهی به امور دسته دوم، امور دسته اول روز به روز وقت بیشتری از ما خواهند گرفت. برای پرداختن به امور دسته دوم باید از صرف وقت دسته های 3 و 4 بکاهیم و به طور خوشایندی "نه" بگوییم.

هرگونه فعالیتی در راستای ایجاد روابط عمیق، برنامه ریزی و سازمان دادن، رشد و گسترش مهارت های شخصی، ورزش، مطالعه عمیق و آموزش مداوم، تماما در دسته دوم قرار می گیرند.

باید به جای برنامه ریزی روزانه، به برنامه هفتگی، ماهانه و سالانه توجه کنیم. یعنی ابتدا با پرورش عادت 2 به هدفی مشخص دسا یابیم و خواسته خود را در آینده بشناسیم و آنگاه با اولویت دادن به امور فعالیت های خود را در راستای آن هدف تنظیم کنیم.

توفیق در این سه عادت مستلزم برخورداری از چهار خصیصه بشری است. خودآگاهی که لازمه عادت اول است، تخیل و شعور که لازمه عادت دوم هستند و اراده آزاد که لازمه ایجاد عادت سوم است. با پرورش این سه عادت به مدیریت بر خویشتن و احساس ایمنی درونی دست می یابید. یعنی به احساس اتکا به نفس و استقلال. به این ترتیب به ذهنیت فراوانی هم دست می یابیم. یعنی در می یابیم که چنانچه به دیگران واکنش مثبت نشان دهیم، نه تنها از ما نمی کاهد، بلکه بر ما می افزاید. زیرا مجالی برای ارتباط متقابل با سایر افراد عامل را ایجاد می کنیم.

مدیریت امروز یا مدیریت بر خویشتن پنج خصیصه مهم دارد: اول اینکه مبتنی بر اصول است و به شما فرصت می دهد که وقتتان را صرف امور واقعا مهم کنید. دوم معطوف به شعور است و برنامه ریزی را تابع ارزش های والایتان می سازد. سوم به رسالت منحصر به فردتان توجه می کند. چهارم با مشخص کردن نقش هایتان کمکتان می کند تا در زندگی تان تعادل به وجود بیاورید و پنجم اینکه از طریق برنامه ریزی هفتگی زمینه وسیع تری را در اختیارتان می گذارد.

تفویض: افزایش تولید و قابلیت تولید

بیشترمردم امور را به دیگران تفویض نمیکنند چون فکر میکنند این کار مستلزم وقت و تلاش بسیار است و خودشان بهتر و سریعتر آن را انجام می دهند. اما تفویض مؤثر امور شاید تنها و مهمترین عمل موجود باشد چراکه شما را قادر می سازد نیروهایتان را صرف فعالیت های مهم و نافذ کنید. این کار چون دیگران را نیز وارد کار می کند می تواند پیروزی عمومی خوانده شود از این رو به عادت 4 نیز ارتباط می یابد در اینجا باید بر تفاوت نقش مدیر و تولید کننده تاکید کنیم تولید کننده کسی است که هر کاری را که برای رسیدن به نتایج لازم است خودش انجام می دهد اما وقتی شخصی برای کسب نتایج با سایر افراد برای تولید کار می کند به مدیر تبدیل می شود تولید کننده با صرف یک ساعت وقت و انرژی می تواند یک واحد از نتایج را تولید کند حال آنکه مدیر در همان شرایط می تواند از طریق تفویض مؤثر 10 یا 50 یا 100 واحد از نتایج را تولید کند.

دو نوع تفویض وجود دارد، آمرانه و ناظر:

تفویض آمرانه می گوید این کار را بکن.  

تفویض ناظر فقط نظارت می کند و اجازه می دهد افراد خودشان شیوه های خود را انتخاب کنند.

نوع ناظر مستلزم تعهد و تفاهم در پنج زمینه زیر است:

1.       نتایج مورد نظر

2.       راهنماها

3.       منابع

4.       معیار سنجش

5.       عواقب

عادت 1: عامل باشید

اساسی­ترین عادت عامل بودن است. عامل بودن یعنی مسوولیت کار خود را برعهده گرفتن، ملامت نکردن اوضاع و شرایط یا اشخاص، .... نقطه مقابل عامل بودن، واکنشی بودن است. مردمان موثر عاملند، یعنی مسوول هستند و رفتارشان حاصل تصمیم و انتخاب آگاهانه خودشان است.

یکی از بهترین راه­ها برای تشخیص میزان عامل بودن خود این است که ببینیم وقت و انرژی خود را صرف چه چیزهایی می­کنیم. می­توانیم حلقه نگرانی خود را از حلقه چیزهایی که درباره آنها نگرانی بخصوصی نداریم جرا کنیم. با نگاه کردن به موارد درون حلقه نگرانی خود درمی­یابیم که چه چیزهایی بیرون از اختیارمان قرار دارند و در مورد کدام چیزها می­توانیم کاری انجام دهیم. این دسته در دایره کوچکتری بنام حلقه نفوذ قرار می­گیرند. با تمرکز بر این حلقه می­توان آن­را گسترش داد تا جایی که حتی بزرگتر از حلقه نگرانی شود. بدین ترتیب است که همواره به نگرانی­ها پاسخ مناسب خواهیم داد.

منتظر خلاصه عادات باشید...

فصل شانزدهم کتاب روی ماه خداوند را ببوس بودم که فکر کردم شاید دیر بشه معرفی کتاب. معرفی روتین رو انجام می دم، بقیه اش رو بچه های الزهرا زحمتش رو کشیدن، می تونید از اونجا دنبال کنید:کانون مطالعاتی دانشگاه الزهرا 

سئوالی توی کتاب مطرح می شه که من از 14 سالگی داشتمش، امیدوارم تا آخر کتاب به جای خوبی برسه چون جواب اون سئوال مال خودمه(:

نام کتاب: روی ماه خداوند را ببوس

نویسنده:‏ مصطفی مستور

ناشر: نشر مرکز

نوبت چاپ: بیست و یکم

قیمت: 1500 تومان

برگزیده جشنواره قلم زرین

سایت مصطفی مستور

 چون رود جاری باشْ عنوان کتابی از پائولو کوئلیو است که  خواندنش خالی از لطف نیست.

صفحات این کتاب به روایت خود نویسنده شامل حکایاتیست  از لحظاتی که پشت سر گذاشته،داستانهایی که برایش گفته اند و افکارش در مراحل مختلف رود خانه ی زندگی هر داستانش در عین سادگی حاوی نکات بسیار ارزشمندیست که وی به زیبا ترین وجه ممکن متذکر میشود. در زیر بخشی از نوشته های این کتاب را می آورم.

مردم خیلی کم به مرگ فکر می کنند ،روز گارشان را به بلاهت واقعی می گذارند، کارهایی را به عقب می اندازند؛  لحظات مهم زندگی را کنار می زنند .خطر نمی کنند چرا که گمان می کنند خطرناک است مدام گله دارند اما همین که به آینده نگاه می کنند شجاعتشان را از دست می دهند. دلشان می خواهد همه چیز عوض  شود اما خودشان حاضر به تغییر نیستند.

اگر کمی به مرگ فکر می کردند هرگز کوتاهی نمی کردند از زدن تلفنی که باید بزنند، کمی دیوانه تر بودند. از پایان این زندگی و حشت نمی کردند چرا که نمی توان از چیزی ترسید که به هر حال اتفاق می افتد امیدوارم تو خوانده ی من به این جا رسیده باشی  احمقانه است که از اسم مرگ بترسی چرا که همه ی ما دیر یا زود می میریم و فقط کسی برای زندگی آماده است که این حقیقت را پذیرفته باشد.

نظریات

نظریات یونگ روان را به سه بخش تقسیم می کند. بخش اول ایگو یا خود است، که یونگ آن را ذهن خودآگاه می داند. ناخودآگاه شخصی در ارتباط نزدیک با آن است، که شامل همه ی آن چیزهایی است که در حال حاضر به آنها آگاهی نداریم، اما می توانیم داشته باشیم. یونگ بخشی را اضافه می کند، که نظریه او را نسبت به نظریات دیگران شاخص می کند:"ناخودآگاه جمعی". ناخودآگاه جمعی خزانه تجربیات نوع انسان است، دانشی که با آن بدنیا می آییم و با این حال هرگز مستقیما از آن آگاه نیستیم. ما فقط با مشاهده تأثیرات آن، غیرمستقیم از وجودش آگاه می شویم. مثل: آثار خلاقانه ای که هنر مندان و موسیقی دانان همه ی جهان در همه ی دوران در آن مشترک بوده اند، یا تجربیات معنوی و عرفانی همه ی ادیان، یا خواب ها، تخیلات، اساطیر، داستان های پریان و ادبیات همگون.

کهن الگوها

محتویات ناخودآگاه جمعی را کهن الگو می نامند. یونگ آنها را به نام "سلطه گر"، "آرمان خردسالی"، "تصورات اساطیری" یا "تصورات ازلی" و چند نام دیگر می نامید. یک کهن الگو، گرایش آموزش نیافته ای است برای تجربه چیزها به شیوه ای معین.

کهن الگو هیچ شکل خاصی ندارد، عملکرد آن مانند عملکرد غرایز در نظریه فروید است. کهن الگو مانند سیاه چاله در فضا است فقط با دیدن اینکه نور و ماده را به درون خود می کشد، از وجودش آگاه می شوید.

ادامه: کهن الگوی مادر...

آدرس جدید
تدریس مهمترین نکات 'زن شناسی '
ادامه نوابغ چگونه میاندیشند؟
نوابغ چگونه میاندیشند؟
تدریس مهمترین نکات 'مردشناسی'
به آرامی آغاز به مردن میکنی، اگر...
چرا یهودیان اینقدر قدرتمندند؟ (1)
چرا مسلمانان اینقدر کم توانند؟ (2)
چرا مسلمانان اینقدر کم توانند؟ (1)
چرا یهودیان اینقدر قدرتمندند؟ (3)
چرا یهودیان اینقدر قدرتمندند؟ (2)
برای صیاد خورشید که شب را بی خانمان کرد
از دوی لولا تا « جستن در خانه خود» مولانا
خودت را باور کن
گزارش کارگاه ارتباط عاطفی مؤثرتر(1)
[همه عناوین(43)][عناوین آرشیوشده]